Po wchłonięciu przez Austrię w 1772 r. południowych ziem Rzeczypospolitej (a w 1846 r. Wolnego Miasta Krakowa), monarchia zastosowała wobec nich politykę unifikacji. Nową prowincję poddano reformom gospodarczym i społecznym oraz germanizacji. Jej mieszkańcy – szlachta, mieszczanie, chłopi, Żydzi – mieli stać się lojalnymi poddanymi cesarzowej Marii Teresy i jej syna Józefa II. Wszelkie zaś myśli o wskrzeszeniu Polski były surowo tępione.

Austriacka administracja w Galicji (nową prowincję nazwano oficjalnie Królestwem Galicji i Lodomerii) tropiła prawdziwe i urojone spiski niepodległościowe, germanizowała urzędy, szkolnictwo i sądownictwo, dbała też o prawomyślność poddanych.

Badaczka archiwów Lwowa, dr Dora Kacnelson z Drohobycza, opisywała w swoich pracach poruszające przypadki prześladowań galicyjskich gimnazjalistów, którzy trafiali do więzień za lekturę przemyconych z Francji książek Mickiewicza…

O ile w pozostałych dwóch zaborach (w Wielkim Księstwie Poznańskim i Królestwie Polskim) Polacy mogli cieszyć się względnymi swobodami narodowymi, to zabór austriacki był dla nich niewątpliwie najbardziej represyjny.

Pozostała część artykułu dostępna jest tylko dla abonentów

Zostało jeszcze 90% treści

Wykup dostęp
Mam abonament

Comments

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.